Klejenie okładzin kamiennych - podłoża

Przy mocowaniu okładzin kamiennych należy spełnić szereg wymagań technicznych, które wynikają

z konieczności zabezpieczenia ich przed skutkami procesów, jakim będą podlegały - zamarzaniem, rozmrażaniem, działaniem wilgoci. Przedstawione w artykule wytyczne oparte są na badaniach laboratoryjnych i wielo-letniej prakty-ce. Nie obejmują one przypadk

ów nietypo-wych, w których występujące zjawiska odbiegają

w znacznym stopniu od średniej.

W razie konieczności zastosowania niestandardowych rozwiązań dobrym pomysłem jest kontakt ze specjalistą. Decydując się na użycie produktów firmy MAPEI, można skorzystać

z jej doradztwa technicznego.

Istnieje znaczne zróżnicowanie

w postępowaniu, zależne od różnych rodzajów podłoża, na których montowany jest kamień naturalny. Aktualny stan wiedzy o materiałach budowlanych pozwala wykonać okładziny kamienne na wszystkich podłożach spotykanych

w budownictwie, czyli na:

   betonie, żelbetonie, posadzkach cementowych, tynkach cementowych,

   drewnie, asfalcie lanym, istniejących posadzkach,

   podłożach gipsowych, płytach gipsowo-kartonowych,

   metalu, gumie, PCV. 

Wszystkie podłoża, na których układany jest kamień naturalny, muszą być suche, stabilne,

związane, wytrzymałe na ściskanie, wystarczająco równe, wolne od kurzu, olejów, tłuszczów, past,

i innych, mogących utrudnić łączenie na klej. Muszą być wystarczająco wytrzymałe, aby mogły często przenosić duże obciążenia.

Określone cechy powinno mieć podłoże, na którym zostanie ułożona kamienna posadzka.

Często spotykanym podłożem

pod posadzkę kamienną jest żelbeton - musi być ono dostatecznie wysezonowane (minimum 6 miesięcy), zneutralizowane powinny

być wszystkie ślady kwasów występujące na jego powierzchni.

Innym bardzo często spotykanym rodzajem podłoża, na którym układana jest okładzina kamienna, jest posadzka cementowa, tzw. wylewka. Powinna ona mieć grubość nie mniejszą niż

4 cm, a do jej wykonania należy użyć piasku i żwiru o frakcji od 0 do 8 mm oraz 350 kg cementu portlandzkiego

klasy 425 na m3 zaprawy.

Wiąksze grubości posadzki wymagają zastosowania żwiru o większej frakcji (aż do 1/4 grubości posadzki).

Oprócz fug  szczelin dylatacyjnych strukturalnych (zgodnie

z projektem) należy wykonać szczeliny dylatacyjne co 60 m2 lub

co 8 mb, mając na uwadze konfigurację geometryczną i skurcz (dylatację) podłoża.

Szczeliny dylatacyjne można wykonać poprzez nacięcie mechaniczne lub zainstalowanie profili plastikowych, które muszą przebiegać poprzez stałą grubość posadzki lub min. 1/3 grubości.

Spoiny przyłączeniowe muszą być przewidziane w miejscach styku (kontaktu) muru, słupa schodów itp. oraz posiadać szerokość minimum

3-5 mm przy wszystkich powierzchniach przekraczających 7 m2.

Przy wykonaniu posadzek cementowych należy pamiętać

o odpowiedniej pielęgnacji posadzki. Należy zabezpieczyć posadzkę przed zbyt szybkim wysychaniem lub przed mrozem przez okres minimum 15 dni.

Przed ułożeniem okładziny z kamienia naturalnego posadzka musi być odpowiednio wysezonowana (można przyjąć 1 tydzień na 1 cm grubości posadzki).Istnieje możliwość wykonania posadzki, która stanie się podłożem dla okładziny kamiennej o bardzo szybkim czasie schnięcia na bazie MAPACEM. MAPECEM jest specjalnym cementem o szybkim czasie schnięcia, który wymieszany z wodą i żwirem umożliwia wykonanie posadzek od 4 do 7 cm grubości, na których już po 3-4 godzinach można układać kamień naturalny. Przy użyciu GRANIRAPID do montażu kamienia naturalnego okładzina może być gotowa już po 24 godzinach. Granirapid to jednocześnie środek całkowicie likwidujący problem przebarwień i wykwitów wynikających z wilgotności podłoża (posadzek). W przypadku konieczności ułożenia okładziny kamiennej na podłożu drewnianym należy pamiętać, iż możliwe jest to wyłącznie w pomieszczeniach całkowicie suchych. Elementy drewniane należy umocować zgodnie z instrukcją producenta. Elastyczność musi być w każdą stronę mniejsza niż 1/360o w całym świetle. Pojedyncze panele, sklejki muszą być zdystansowane między sobą i między ścianami na szerokość 6 mm. Musi być zagwarantowany brak wilgoci. Rzadko spotykanym przypadkiem jest podłoże asfaltowe. Takie podłoże musi być wykonane z asfaltu lanego na gorąco i wystarczająco wysezonowane, gwarantujące brak występowania na powierzchni (wypacania się ) olejów czy plastyfikatorów.W przypadku realizacji zadań remontowych spotykamy się czasem z koniecznością wykonywania okładziny na podłożu z istniejących okładzin, np. z ceramiki, płytek lastrykowych, marmuru itp. Muszą być one stałe, solidne, dobrze umocowane z podłożem, wolne od pęknięć, rys, oczyszczone z olejów, past, tłuszczów itp. Czyszczenie musi być wykonane za pomocą sody kaustycznej z wodą lub innego środka gwarantującego całkowite wyeliminowanie tych substancji. Powierzchnie malowane farbami muszą być usunięte. Powierzchnie z okładziny drewnianej wystarczy przetrzeć papierem ściernym. W warunkach przemysłowych spotyka się podłoża metalowe. Do podstawowych zabiegów umożliwiających ułożenie na podłożu metalowym okładziny kamiennej należy odtłuszczenie za pomocą rozpuszczalników lub detergentu. Konieczne jest wyeliminowanie śladów rdzy (korozja metalu). Dla uzupełnienia listy możliwych podłoży należy wymienić gumę oraz PCV. Wymagają one odtłuszczenia i przetarcia papierem ściernym. Podobne zasady obowiązują przy układaniu okładzin kamiennych na ścianach. Ściany żelbetowe (monolityczne) muszą być dostatecznie wyschnięte, wysezonowane (minimum 6 miesięcy w normalnych warunkach temperatury, wilgotności). Muszą być wyeliminowane wszystkie ślady kwasów występujące na powierzchni.Specyficznym i najczęściej spotykanym podłożem na ścianach są szpachle i tynki na bazie cementowej. Muszą one być dostatecznie wysezonowane (jeżeli używano zapraw tynków gotowych konieczne jest przestrzeganie zaleceń producenta).Innym typowym podłożem są ściany wykonane z bloczków gazobetonowych (do najpopularniejszych należą Ytong, Ghebel, Suporex). Parametry techniczne i skład tych produktów różnią się czasem znacznie i dlatego trudno przyjąć stałe zasady i techniki przygotowania takiej powierzchni do ułożenia okładzin kamiennych. Najlepszym rozwiązaniem w tym wypadku jest uzyskanie informacji od producenta o parametrach technicznych i warunkach wykonania na konkretnym podłożu okładziny kamiennej, szczególnie przy wykonywaniu okładzin z kamienia naturalnego na zewnątrz budynku.We wnętrzach dość często spotykanym podłożem jest gips. Podłoża gipsowe muszą być całkowicie wyschnięte, wystarczająco solidne, wolne od kurzu. Warto również zastosować do zagruntowania podłoża PRIMER'a G (karta techniczna nr 154). Okładziny układać należy po całkowitym wyschnięciu. Podobnie jak w opisanej wyżej sytuacji remontu i wykonywania okładzin na istniejących okładzinach posadzkowych zasady dla realizacji na ścianach są te same. Pomimo istniejącej możliwości wykonywania zarówno ścian, jak i posadzek na istniejących okładzinach sytuacji takich należy unikać. Warto istniejące okładziny zdemontować. Przy wykonywaniu okładzin konieczne jest uwzględnianie czynników zewnętrznych, jakie panują w zakresie temperatury i wilgotności itp. Rozpocząć pracę można wyłącznie mając pewność, że warunki temperatury i wilgotności są zgodne z zaleceniami opisanymi w kartach technicznych produktów używanych i w najbliższym czasie (wymaganym dla konkretnych produktów, nie ulegną gwałtownym zmianom. W czasie układania temperatura nie powinna być niższa niż +5oC i nie większa niż +30oC, przynajmniej przez najbliższe 24 godziny po ułożeniu. Powierzchnie narażone na silne nagrzanie (np. promienie słoneczne), muszą być zwilżone i schłodzone poprzez zroszenie wodą (dobrym sposobem, ze względu na nasłonecznienie, jest przeprowadzenie klejenia okładziny w godzinach porannych lub wieczornych). W klimacie gorącym i wietrznym (miesiące letnie) należy zwrócić uwagę na proces powstawania warstwy „naskórka” na powierzchni kleju.  W wypadkach tych należy nanosić mniejszą powierzchnię warstwy klejącej, kontrolując przyczepność do kamienia naturalnego. W przypadku występowania problemów w procesie klejenia okładzin warto zasięgnąć opinii doradztwa technicznego MAPEI. 

• « poprz.
• nast. »