Nowa archtektura na opolskiej starówce

Ulica Szpitalna w Opolu stanowi część starówki, nad którą dominuje ratuszowa wieża w stylu włoskim wraz z nieodległymi wieżami pobliskiej katedry i kościoła o.o. Franciszkanów. Do niedawna jej wygląd wzbudzał w przechodniach niemiłe wrażenia, dziś na szczęście miejsce to przyciąga wiele osób, które chętnie spędzają tu wolny czas. W tak szczególnym miejscu mieści się Centralna Biblioteka Polsko-Niemiecka Caritas im. J.Eichendorffa, której zabudowania powstały według projektu architektów Małgorzaty Pizio-Domicz i Antoniego Domicza. Siedziba biblioteki Caritasu ma charakter na wskroś współczesny. Składa się z trzech segmentów  starannie odrestaurowanej starej dwupiętrowej kamienicy, licowanej ciemnowiśniowym klinkierem; żelbetowej, monolitycznej fasady osłoniętej delikatną stalową siatką o module kwadratów; oraz środkowej części, którą stanowi nakryte szklanym dachem patio z ladą recepcyjną pośrodku, kamiennym brukiem zamiast posadzki i szklanymi elewacjami. Interesujące jest zastosowanie w patio kostki brukowej, którą jednocześnie wyłożono teren między biblioteką a sąsiadującym z nią na tyłach budynkiem mieszkalnym. Daje to efekt wizualny pasażu, wywołując wrażenie zwiększenia przestrzeni patio. Kamień jeszcze pojawia się pod postacią posadzki z wapienia w żelbetowym segmencie budynku, na poziomie przyziemia, gdzie umieszczony został podręczny magazyn książek Na wyższych kondygnacjach znalazły się sale wykładowe i przestrzenie biurowe oraz - na ostatniej - przestrzenie do wynajęcia. Odrestaurowany stary budynek z cegły mieści centralną administrację Caritas. Realizacja ta została uznana przez najważniejsze czasopismo branżowe w Polsce „Architektura” za jedną z najciekawszych w 2001 roku w kraju. 

• « poprz.
• nast. »