Współczesne oblicza architektury sakralnej

Kościół Serca Jezusowego w Monachium to z pewnością jedna z oryginalnych, a więc i  rzadkich realizacji architektonicznych w skali europejskiej. Uderzający jest widok bryły budowli, której zewnętrzna szklana powłoka otwiera się niczym ogromny kontener, ukazując warstwę drewnianych żaluzji i betonowy chór. Niezwykły widok budynek przedstawia nocą, kiedy to błyszczy niczym podświetlony kryształ. Ścianę frontową tworzą dwa skrzydła ogromnych „drzwi”, wysokich na 14 metrów. Do ich otwierania, co samo w sobie jest już bardzo ciekawym pomysłem, zastosowano specjalny mechanizm, który pozwala na  poruszanie każdym ze skrzydeł. Pomocnicze pomieszczenia  zakrystia, sekretariat, toalety  znajdują się w niskim budynku przylegającym z jednej strony do kościoła. Wnętrze świątyni stanowi gipsowy sufit, wapienne i drewniane ściany - w bocznych ścianach zastosowano metalowe drzwi pożarowe, ściana ołtarzowa naznaczona jest różnymi wzorkami, w miejscu centralnym stoi subtelny krzyż. Są też detale wykonane z kamienia. Warto przy tym zaznaczyć, że wiele elementów znaczących, takich jak ołtarz, droga krzyżowa etc. ma bardzo wyrafinowaną formę, pozbawioną jakiejkolwiek dosłowności, odwołującą się do myślenia symbolicznego, pobudzając w ten sposób do refleksji. Ponad wszelką wątpliwość fasady są sensacyjne jak na kościół; szkło drzwi frontowych zostało pięknie ozdobione ustępami z Biblii, wykonanymi niebieskim pismem. Ogólnie rzecz ujmując - śmiała i nietuzinkowa koncepcja architekta.

Na podstawie artykułu Meinharda von Gerkana

• « poprz.
• nast. »