Bezpiecznie, bez poślizgu i o wysokim połysku? To jest do zrobienia

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 22, grudzień 2006 13:00

Deformacje i uszkodzenia ściennych okładzin zewnętrznych z marmuru i wapienia

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 22, grudzień 2006 12:22

Fasady budynków wykonane z płyt marmurowych lub wapiennych stosowane są powszechnie w wielu krajach Europy i świata. Już w latach 50. zanotowano poważne uszkodzenia płyt marmurowych po kilku latach ich eksploatowania. Uwidaczniały się one wyraźnymi deformacjami w postaci ich wyginania się. W efekcie prowadziło to do pęknięć płyt i ich odpadnięcia ze ściany budynku. Jednym z pierwszych zanotowanych i opisanych przypadków uszkodzeń płyt marmurowych był budynek koncernu Amoco w Chicago, a podręcznikowym przykładem budynek Finlandia Hall w Helsinkach. W Polsce problem ten był przez wiele lat niezauważany. Przyczyny, to:

- niewielka ilość budynków

z zewnętrznymi okładzinami marmurowymi,

- rygorystyczne wymagania normowe dla płyt zewnętrznych, stąd ich niewielki zakres stosowania,

- wysokie koszty okładzin oraz kierunki budownictwa w okresie socjalizmu.Pierwsze wzmianki dotyczące tego problemu pojawiły się w naszym kraju pod koniec lat 80. i na początku 90. w kilku ekspertyzach poruszających problem niszczenia fasad marmurowych. Obecnie, ze względu na coraz szersze stosowanie w kraju płyt marmurowych szczególnie z surowców importowanych problem ten staje się poważny i będzie się nasilał. Już teraz kilka budynków w Warszawie i Krakowie wymaga gruntownej modernizacji łącznie z wymianą okładzin. Koszty tego typu prac renowacyjnych są ogromne. W samej Europie Zachodniej określa się je na kilkadziesiąt milionów euro rocznie. Mechanizm powstawania opisanych uszkodzeń płyt marmurowych pomimo pewnych ustaleń badawczych w dalszym ciągu jest niejasny. Najczęściej łączy się go z oddziaływaniem na płyty zmiennych czynników atmosferycznych: temperatury, wilgoci i mrozu. Niewątpliwy wpływ na odkształcenia płyt ma również budowa wewnętrzna skały, przypuszcza się również, że skład chemiczny i mineralogiczny. Duże znaczenie ma również technologia urabiania, wycinania płyt oraz ich sposób montażu.Celem rozpoznania tego zjawiska, udokumentowania skutków jego występowania oraz opracowania środków zapobiegających występowania uszkodzeń płyt marmurowych podjęto w krajach Unii Europejskiej projekt badawczy pt. „Testing and Assessment of Marble and Limestone” (Badania i ocena marmurów i wapieni). Do realizacji tego projektu zaproszono z Polski Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego z Warszawy. Jednym z zadań strony polskiej jest ustalenie, czy krajowe złoża marmurów również podlegają temu zjawisku. W przypadku stwierdzenia ich odporności na deformację stworzyłoby dla tych złóż krajowych marmurów duże możliwości zbytu w Europie.

Przyczyny uszkodzeń zewnętrznych płyt marmurowych

Skały węglanowe (marmury i wapienie) w wyniku swej genezy charakteryzują się właściwościami specyficznymi w stosunku do innych skał niewęglanowych np. granitów, piaskowców itp. Obok typowych właściwości określających jakość i zastosowanie wszystkich skał, takich jak: gęstość, parametry wytrzymałościowe itp. skały węglanowe w tym marmurowe charakteryzują się również wyraźną zmienną stabilnością pod wpływem temperatury oraz podatnością na zróżnicowane reakcje chemiczne. Rzutują one w sposób zdecydowany na ich przemysłowe zastosowanie np. jako okładzin zewnętrznych. Najważniejsze problemy związane z eksploatacją płyt marmurowych dotyczą:

   starzenie się płyt pod wpływem zanieczyszczeń atmosferycznych: np. roztworów kwasowych

i zasadowych powodujących generalnie ekspansję - problem ten jest najlepiej poznany,

   zmiany objętości, spadek ciężaru, wzrost porowatości i nasiąkliwości oraz zmniejszenie się odporności na mróz związany z oddziaływaniem zmiennej temperatury,

   spadek wytrzymałości oraz modułu elastyczności jako rezultat podanych powyżej czynników,

   uszkodzeń objawiających się wygięciami i pękaniem płyt marmurowych a w konsekwencji ich odpadnięciem od fasad. Ten problem dotyczy niektórych rodzajów marmurów i wapieni i jest najmniej poznany. Opisane powyżej problemy związane z eksploatacją płyt marmurowych wynikają z ich charakterystycznych właściwości materiału. Najważniejsze z nich omówione zostaną poniżej.

Właściwości surowca

Parametry geologiczne naturalnych formacji skalnych marmurów

Marmury powstawały w warunkach wysokiej temperatury i ciśnienia związanego z intensywnymi zjawiskami tektonicznymi i metamorficznymi. Przemiany metamorficzne i ich efekt w postaci charakterystycznej tekstury tych skał, a szczególnie orientacji kryształów kalcytu uważa się obecnie za jedną z podstawowych przyczyn zjawiska wyginania płyt (ang. Bowing).

Skład mineralny

Przeważająca większość skał magmowych to kompozycja różnej zawartości kalcytu i dolomitu. Niektóre marmury zawierają również w swym składzie domieszki minerałów ilastych. Te ostatnie typy marmurów według ogólnie przyjętych poglądów nigdy nie ulegają zmianom. Na podstawie dotychczasowych badań prowadzonych szczególnie w Szwecji stwierdza się, że najbardziej podatne na uszkodzenia są marmury kalcytowe. Domieszka dolomitu powoduje w miarę stabilne zachowanie się skały. Jednakże, stwierdzono również dla niektórych marmurów dolomitowych ich zdecydowaną podatność na odkształcenia. Przypuszcza się, że obok składu mineralnego duże znaczenie w odkształceniach odgrywa tekstura wewnętrzna skały a szczególnie jej uporządkowanie. Regularna, kierunkowa orientacja budowy krystalicznej skały marmurowej zwiększa jej podatność na liniowe odkształcenia. Zjawisko odkształceń skał nie jest tylko związane ze skałami marmurowymi. Dotyczy ono również innych rodzajów skał np. granitów, piaskowców czy wapieni. Nie uwidacznia się ono jednak tak wyraźnie, jak w marmurach. Wydaje się, że główną rolę odgrywa tu brak wyraźnej kierunkowej orientacji ziarn w tych skałach.

Anizotropowa rozszerzalność kryształów kalcytu/dolomitu pod wpływem temperatury                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Badania  różnych właściwości skał marmurowych w funkcji temperatury wykazały, że zachowują się one zdecydowanie różnie. Wraz ze wzrostem temperatury zwiększa się adsorpcja, zmniejsza się natomiast wytrzymałość skały i jej moduł elastyczności. Stwierdzono również, że w wyniku cyklicznego ogrzewania marmuru zwiększa się jego nasiąkliwość. Przy cyklicznym ogrzewaniu do temperatury 500 C marmur ulega całkowitej dezintegracji a jej szybkość zależy od tekstury ziarn: w przypadku tekstury poligonalnej, dezintegracja następuje zdecydowanie szybciej niż w przypadku tekstury ksenoblastycznej. Występuje również prawidłowość wartości rozszerzalności cieplnej marmurów w zależności od rozmiarów ziarn budujących skałę. Generalnie, przyjmuje się, że najintensywniej rozszerzają się marmury o wymiarach ziarn pow. 0,2 mm. Jednocześnie podkreśla się zróżnicowaną wartość termicznej ekspansji w dwóch kierunkach krystalograficznych.

Porowatość i nasiąkliwość

Zaobserwowano ciekawą zależność dla niektórych marmurów, szczególnie drobnokrystalicznych. Marmury o relatywnie wysokiej wartości porowatości i nasiąkliwości nie ulegają tak często uszkodzeniom w postaci wygięć. Zaobserwowano to szczególnie w przypadku krajowych skał marmurowych, gdzie wygięcia płyt są sporadyczne. Występują natomiast często oznaki uszkodzeń mrozowych w postaci wyraźnych pęknięć płyt.

Parametry środowiskowe - warunki klimatyczne Temperatura

Z licznych obserwacji fasad marmurowych w różnych częściach Europy wynika, że nie stała wysoka temperatura jest czynnikiem sprawczym uszkodzeń płyt, lecz jej cykliczna zmienność. Zdecydowanie negatywnie wpływa wysoka amplituda temperatur w krótkim okresie czasu, np. okresie dobowym (dzień-noc). Takie warunki panują w Europie północnej (kraje skandynawskie, gdzie notuje się dużą ilość przypadków wypaczenia płyt marmurowych). Najwięcej przypadków wypaczeń płyt marmurowych notuje się na fasadach południowych budynków, a więc tam, gdzie różnice dobowe temperatury, także zimą, są najwyższe.

Wilgotność

Klimat wilgotny według większości badaczy jest jednym z koniecznych czynników wystąpienia uszkodzeń płyt marmurowych. Pomimo tych stwierdzeń zjawisko to spotykane jest również w krajach śródziemnomorskich, gdzie ilość opadów deszczu jest relatywnie mniejsza. Wpływ tego czynnika wymaga, więc jeszcze dalszych badań.

Zanieczyszczenia, kwasy, zasady

Roztwory kwasowe i zasadowe wpływają negatywnie na płyty marmurowe. Na przykład SO2 reaguje z kalcytem tworząc formy gipsu. Znane jest również ekspansywne oddziaływanie alkaliów na dolomit i jego rozpad (dedolomityzacja). W wyniku tych reakcji niektóre skały węglanowe zdecydowanie mogą zwiększać swoją objętość. Mogą, więc być one jednym z podstawowych czynników ekspansywnego zachowania się marmurów szczególnie w okręgach o znacznym zanieczyszczeniu atmosfery (centra przemysłowe).

Odporność na mróz

Problem ten poruszono w pkt. 2.1.4. Z obserwacji autora oraz innych badaczy wynika, że skały marmurowe o niskiej odporności na cykliczne zamarzanie i rozmarzania nie wykazują zdecydowanej podatności na rozszerzanie i wypaczanie. Najczęściej po kilkuletniej ich eksploatacji jako fasady następuje ich w większym lub mniejszym stopniu degradacja mrozowa. Objawia się ona stopniowymi pęknięciami, odpryskami a w konsekwencji odpadaniem części płyt od fasady.

Parametry konstrukcyjne. System montażu płyt

System montażu płyt to oddzielny ważny problem, szczególnie w kontekście warunków krajowych i czynnika zapobiegającego wystąpieniu wypaczeń i odkształceń płyt. Generalnie, na podstawie dotychczasowych doświadczeń europejskich można stwierdzić, co następuje:

§          nie określono zalecanego sposobu montażu płyt oraz technologii kotwienia, która przeciwdziałałaby występowaniu ich odkształceń, w tym zakresie prowadzone są intensywne prace badawcze,

§          w warunkach polskich dotychczas stosowany montaż na zaprawę z pozostawieniem odstępów między płytami wpływał pozytywnie i niwelował wypaczenia, obserwuje się jednak wyraźne wewnętrzne naprężenia płyt spowodowane ich rozszerzalnością, co uwidacznia się w konsekwencji spękaniami,

§          nie obserwuje się wyraźnej zależności pomiędzy wymiarami płyt a stopniem ich odkształcenia.

Wiek eksploatacji fasad

Niewątpliwie wiek fasad jest wprost proporcjonalny do wielkości odkształceń płyt marmurowych. Pierwsze oznaki tego zjawiska widoczne są już po kilku latach eksploatacji fasad. W krajowych warunkach odkształcenia płyt marmurowych wykonanych z marmuru Kojełga (Ural, Rosja) na budynku Biblioteki Narodowej w Warszawie stwierdzono po kilku latach jego eksploatacji. Wymiary odkształceń płyt od tego czasu wyraźnie powiększyły się, a ich amplituda przekroczyła 20 mm. Okres możliwości eksploatacji tych płyt do całkowitego ich zniszczenia określa się na kilka lat. Generalnie okres całkowitej eksploatacji płyt marmurowych (do ich odpadnięcia od fasady) podatnych na odkształcenia jest więc trudny do ustalenia. Może się kształtować w przedziale od kilkunastu do nawet kilkudziesięciu lat. Jednak już po kilku lub kilkunastu latach od montażu fasada taka jest zagrożona destrukcją, nie mówiąc o jej zmienionej estetyce i wyglądzie.

Proces wydobycia i obróbki

Istnieje zgodność poglądów, że nowoczesne technologie wydobycia bloków marmurowych z użyciem pił diamentowych mogą powodować dodatkowe naprężenia w materiale skalnym. Szybkie wydobycie bloków oraz produkcja płyt może również mieć wpływ na zachowanie się gotowych wyrobów. Związane to jest być może z powolnym odprężaniem się wydobytego surowca, zmiany parametrów fizycznych (wilgotność, gęstość itp.). Opisane zmiany w przypadku szybkiego montażu płyt ujawniają się w większym lub mniejszym stopniu na gotowych fasadach budynków. Podobnie inne operacje technologiczne jak: cięcie, szlifowanie, wiercenie itp., wpływają niekorzystnie na jakość materiału. Niewykluczone że efektem prac badawczych prowadzonych w ramach projektu międzynarodowego TEAM będzie zalecenie sezonowania surowca marmurowego, szczególnie odmian określonych jako podatnych na odkształcenia.Wpływ operacji związanych z obróbką i wydobyciem na zmianę wartości nasiąkliwości dla dwóch przykładowych skał marmurowych podano w tablicy poniżej.

Płyty warstwowe

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 22, grudzień 2006 12:13

XXI wiek obfituje w intensywne poszukiwania nowych rozwiązań technologicznych, co dostrzec można także w kamieniarstwie. Użytkownicy kamienia naturalnego stawiają coraz to wyższe wymagania, które w skrajnych przypadkach zakładają parametry surowca wręcz niemożliwe do osiągnięcia. Architekci sięgający po kamień naturalny w swoich projektach cenią sobie jego naturalne walory: trwałość, piękno, harmonizowanie z naturą. Oczekują jednak rozwiązań technologicznych redukujących jego wady, do których zaliczany jest ciężar kamienia. Przez kilka lat redukowanie wagi polegało na budowaniu kolejnych urządzeń obróbczych umożliwiających cięcie kamienia na płyty o coraz mniejszej grubości. Osiągając coraz to lepsze wyniki pracujący nad tym problemem technolodzy doszli do granicy, jaką wyznacza wytrzymałość techniczna kamienia naturalnego. Powstała więc konieczność poszukiwania nowych rozwiązań. Poprzedni numer ŚK zawierał opis cienkich płyt warstwowych Gramma Blend, gdzie kamień łączony jest z aluminium lub żywicami epoksydowymi. Tym razem kilka słów o zupełnie nowym rozwiązaniu, które w stosunku do tego opisanego wcześniej pozwoliło uzyskać materiał o bardziej naturalnym charakterze. Nowy produkt to również płyty warstwowe wyprodukowane przez włoską firmę Bergamo Stone. W płytach tych zastosowano koncepcję połączenia dwu warstw marmuru fibrą. Warstwa dolna płyty to marmur niskogatunkowy, środkową część stanowi nasączona klejem fibra, górna część to najwyższej jakości  marmur. Asortyment kolorystyczny w chwili obecnej to 48 rodzajów marmuru w pełnym spektrum kolorystyki. Dodatkowo część materiałów to materiały transparentne. Nowy rodzaj płyt warstwowych ma grubość 6,5 mm dzięki czemu średnia waga płyt to 16 kg/m2.  Oferowane są płyty o rozmiarach 305x305 mm, 610x305 mm, 400x400 mm, 800x400 mm, a od niedawna 1200x400 mm i 600x600 mm. Firma oferuje płyty polerowane, szlifowane oraz o powierzchni antycznej. Dzięki strukturze warstwowej uzyskano bardzo interesujące wyniki w zakresie wytrzymałości, która jest 3-, 4-krotnie wyższa od materiałów tego samego typu o grubości 20 mm. Uzyskany produkt jest wodoodporny bez potrzeby stosowania środków chemicznych zapobiegających wchłanianiu wody. Badania materiału przeprowadzono na uniwersytecie w Pizie na wydziale inżynierii budowlanej. Próby wytrzymałościowe prowadzono w warunkach suchych, po 48-godzinnym zanurzeniu w wodzie. Dodatkowo próby prowadzono po zamrożeniu do 15 0C. Wszystkie próby wypadły pozytywnie. Materiał uzyskał również certyfikat RINA w Genui.Uzyskanie materiału o tak małej wadze znacznie rozszerza możliwości jego stosowania architektom (zabudowywanie kamienia w miejscach, gdzie niemożliwe jest zastosowanie okładzin o znacznej wadze: jachty, statki, wnętrza wind, elementy mebli itp.). Pozwala także na oszczędności w transporcie, magazynowaniu i tempie montażu. Ocenia się, że mogą one wynosić do 60 %.

Posadzki marmurowe-kilka uwag o użytkowaniu

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 22, grudzień 2006 12:02

Ogólnie kamień naturalny dzieli się na krzemionkowy i wapienny. Do pierwszej kategorii zalicza się: granity, kwarcyty, serpentynity, łupki i steatyty - stanowią one świetny materiał do wykonania płytek posadzkowych z uwagi na swą trwałość i łatwość w utrzymaniu. Druga kategoria to: wapień, marmur, onyks i trawertyn - są one także dobrym materiałem wykończenia wnętrz, jednak podatnym na oddziaływanie różnych czynników eksploatacyjnych. Marmur ma zarówno naukową, jak i handlową definicję. Od strony nauki definiowany jest jako wapień, który przeszedł metamorfozę w wyniku wysokich ciśnień i temperatur wewnątrz ziemi. Zmieniło to jego krystaliczną strukturę i wprowadziło inne minerały, które wytworzyły wartościowe z punktu widzenia użytkowego kolory i żyłkę. Komercyjnie - marmur to kamień zdolny do nabrania połysku (z wyjątkiem granitu). Jako produkt naturalny wymaga troski, aby jego piękny wygląd mógł cieszyć użytkownika jak najdłużej. Dobrze jest więc poznać jego wrażliwość oraz stosować się do poniższych zaleceń przy codziennej pielęgnacji i czyszczeniu płaszczyzn lub posadzki.

Środki ostrożności:

Należy używać - tac, podstawek pod wszystkimi szkłami, szczególnie tymi z napojami zawierającymi alkohole, soki owocowe, cytrusowe. Wiele pospolitych produktów spożywczych i napojów zawiera naturalne kwasy, które wytrawiają, albo mogą zmatowić powierzchnię kamienia;Nie umieszczać gorących rzeczy bezpośrednio na kamiennej powierzchni. Używać termopodstawek albo mat pod gorącymi daniami, a także pod zastawę stołową z porcelany, ceramiki, metalowe sztućce, czy inne przedmioty, które mogą zarysować powierzchnię.Do mycia, gdy wymagają tego zabrudzenia, należy wyłącznie stosować neutralne środki myjące o ph w roztworze roboczym równym 7-7,5 i jest to podstawowe kryterium przed wszelkimi innymi przymiotnikami.

Zalecenia

Do odkurzania posadzki i przy każdej potrzebie dobrze jest stosować wyłącznie dustmop akrylowy do zbierania kurzu i zanieczyszczeń stałych. Piasek i żwir czynią największe szkody na powierzchniach z kamienia naturalnego z powodu ich ściernego (abrazywnego) oddziaływania. Maty samoczyszczące w wejściu, wewnątrz strefy wejścia i maty chodnikowe rozprowadzające od wejścia radykalnie pomogą zmniejszyć ilość wnoszonego piasku, który rysuje posadzkę kamienną. Dla bezpieczeństwa użytkowania należy jedynie upewnić się,że spód mat ma antypoślizgową powierzchnię. Przyjmuje się, że aby  całkowicie usunąć piasek i brud z podeszew obuwia, osoba wchodząca musi wykonać około osiem kroków na powierzchni posadzki z powyższym systemem ochrony. Nie należy używać do tych celów odkurzaczy, a szczególnie gdy są zużyte, w złym stanie. Metal albo plastik ssawek wyposażenia, a także ich zatarte kółka, mogą podrapać i porysować powierzchnię.Do czyszczenia powierzchni z kamienia należy użyć kilkudziesięciu ml koncentratu neutralnego środka myjącego lub specjalnych środków do mycia i pielęgnacji (do nabycia u dealera kamienia lub w firmie zajmującej się renowacją) zawsze sporządzając roztwór wg zaleceń producenta. W ostateczności można użyć łagodnego płynnego detergentu do mycia naczyń z ciepłą wodą. Do wycierania posadzki nadaje się czysty mop bawełniany, mikrofazowy, a miękka szmatka do innych powierzchni, w celu uzyskania najlepszego rezultatu. Wiele środków myjąco-czyszczących, dostępnych na rynku, może pozostawić na powierzchni marmuru film i spowodować smugi. Nie należy używać do czyszczenia marmuru lub wapienia środków, które mogą zawierać cytrynę, ocet albo inne kwasy, a także tych przeznaczonych do mycia szyb, gdyż mogą zawierać amoniak. Po myciu z użyciem środków na bazie detergentów trzeba spłukać gruntownie powierzchnię wodą i wytrzeć do sucha miękką szmatką (dotyczy to płaszczyzn pulpitów). Wodę do płukania dobrze jest często zmieniać. Absolutnie unikać proszków do czyszczenia lub śmietanek (np. przeznaczonych do czyszczenia kuchenek, wanien), gdyż produkty te mogą zawierać substancje ścierające zdolne porysować i zmatowić powierzchnię, oraz wszelkich preparatów przeznaczonych do stosowania w toaletach.

Łazienki

Wpływ osadów z mydła i szamponów na powierzchnię posadzki można zmniejszyć przez używanie gumowego zbieraka podłogowego po każdym użyciu. Aby usunąć osady i naloty z mydeł należy użyć nie kwasowego specjalnego zmywacza bądź przygotować wodny roztwór amoniaku (stosując około 100 ml amoniaku na 4-5 l wody). Częste nadużywanie albo użycie roztworu o zbyt wysokim stężeniu może zmatowić powierzchnię kamienia.

Pulpity toaletowe, umywalkowe i kontuarowe Marmur w tych zastosowaniach może wymagać impregnacji przeciw plamieniu i wnikaniu wody. Przede wszystkim trzeba więc sprawdzić u instalatora lub dostawcy kamienia rekomendacje na te problemy. Aby zminimalizować możliwość powstawania zacieków i plam należy użyć dobrego, jakościowego wosku w płynie do marmurów, a przy braku takowego można użyć zastępczo nie żółknącego, samochodowego wosku w paście do pielęgnacji lakierów.

Miejsca przygotowania, spożywania jedzenia

W miejscach podawania lub przygotowania jedzenia, np. blaty stołów, marmur, granit mogą wymagać zastosowania wgłębnej impregnacji. Również te właściwości kamienia dobrze jest sprawdzić u swojego instalatora, lub dostawcy kamienia, a jeśli impregnacja została wykonana, należy upewnić się, czy jest ona nietoksyczna i bezpieczna w kontakcie z żywnością. Jeśli powyższe nasuwa jakiekolwiek wątpliwości należy skontaktować się z producentem lub importerem środka, czy posiada dla niego odpowiedni atest PZH.Gdy powstałe problemy z użytkowaniem kamienia okażą się zbyt trudne do samodzielnego rozwiązania należy wówczas zwrócić się do dostawcy kamienia, instalatora lub specjalisty

od renowacji.

Kangur, bumerang i piaskowiec

Szczegóły

Opublikowano: piątek, 22, grudzień 2006 11:53

Australia, najmniejszy i jednocześnie najbardziej równinny kontynent na Ziemi, mimo niedługiej historii związanej z cywilizacją białego człowieka ma swoje tradycje kamieniarskie, które sięgają początków tutejszego budownictwa. Kamień towarzyszył tu ludziom od zawsze, choćby dlatego, że Australia leży na piaskowcu, a więc kiedy wznosili oni  jakąkolwiek budowlę, automatycznie sięgali po niego. Tutejsze kościoły czy budynki urzędów państwowych oraz wiele innych budowli użyteczności publicznej wykonane są w większości przy zastosowaniu kamienia, głównie piaskowca. Marmur i granit na elewacjach czy parapetach można tu spotkać od niedawna. U swych początków, profesja kamieniarska na antypodach była wykonywana za darmo, a to dlatego, że jej przedstawiciele rekrutowali się głównie z zesłańców angielskich czy szkockich. Współczesne kamieniarstwo australijskie nie jest tak silne jak przed laty, kiedy to w samej dzielnicy Hunter Hill w Sydney mniej więcej sto lat temu było zatrudnionych kilkanaście tysięcy kamieniarzy. Dzisiaj sytuacja zmieniła się w takim stopniu, że według szacunków na terenie całego kraju pracuje mniej więcej tylu fachowców kamieniarskich, co przed laty w Hunter Hill. Na brak robót nie narzekają, bowiem większość budynków w miastach nadmorskich wymaga remontu ze względu na zasolenie i zanieczyszczenia. Tam, gdzie do głosu doszły współczesne technologie budowlane, a więc szkło, metal i stal, które charakteryzują nowoczesną architekturę, kamieniarze nie mają co szukać. W kraju Aborygenów zawód kamieniarz zdobywa się kształcąc się u mistrza w zakładzie kamieniarskim. Kurs trwa pięć lat na zasadzie trzy dni praktyka, czyli praca w firmie, i dwa dni nauki teorii w szkole. Po ukończeniu całego kursu szkoleniowego uzyskuje się tytuł czeladnika (trademan) stwierdzony odpowiednim dyplomem, w którym podane są kwalifikacje kończącego kurs i z tym dokumentem idzie on zarejestrować się w urzędzie, gdzie dostaje świadectwo rejestracji pozwalające na prowadzenie własnego zakładu. Co roku prowadzący zakład ma obowiązek odnawiać rejestrację, co kosztuje go około 120 dolarów. Po pięciu latach jest on pełnoprawnym rzemieślnikiem. W Australii bez dokumentów stwierdzających umiejętności nie można prowadzić zakładu kamieniarskiego, ma to znaczenie miedzy innymi w sytuacji, kiedy dojdzie do wypadku  brak dokumentów oznacza niemożność obrony wobec sądu. Wszelkie certyfikaty zawodowe zza granicy dotyczące kamieniarstwa są respektowane przez tutejsze prawo, choć w przypadku innych zawodów nie wygląda to tak dobrze. Na terenie kraju nie działa żadna organizacja związkowa kamieniarzy. Zawód kamieniarz w społeczeństwie australijskim cieszył się zawsze sporym uznaniem. Wśród jego wykonawców sporo tu Anglików, Portugalczyków, Włochów, Polaków ale też i przedstawicieli krajów arabskich, np. z Libanu. Obok firm kamieniarskich z różnych krajów dobrze funkcjonują polskie zakłady kamieniarskie, takie jak Stonemasonry PTY LTD Sydney, Stoneshape Sculpture and Stonemasonry PTY LTD Sydney, Luszczyk Monumental, Traditional Stonemasonry.Na terenie Australii przeważają małe zakłady kamieniarskie, choć można tu spotkać i takie, które swym zasięgiem działania obejmują kraje na innych kontynentach. Przykładem może być Gosford Quarries PTY LTD z główną siedzibą w Sydney, eksploatujący kopalnię w pobliżu Gosford, który dociera ze swoimi wyrobami do Japonii, USA a także do Europy, gdzie swoich kontrahentów ma w Niemczech i Wielkiej Brytanii. Innym potężnym wykonawcą robót kamieniarskich jest australijski Departament Robót Publicznych sekcja konserwacji kamienia. Wykonuje on głównie prace konserwatorskie w poszczególnych stanach, w których działają jego oddziały. Departament ma swoich kamieniarzy, zakład kamieniarski, a ponadto zleca również roboty kamieniarskie na uzupełnianie ubytków kamienia. Piaskowiec w architekturze miast jest tam, gdzie był kiedyś, teraz częściej stosowany jest beton lub materiał w rodzaju tricate - głębinowej skały, taki niby-granit, niby-bazalt. Największe skupiska firm kamieniarskich są w dużych miastach: Sydney, Brisbane, Melbourne, Adelaida. W ostatnim z wymienionych miast szczególnie dominują budowle sakralne zbudowane z kamienia, stąd wykonuje się tu całą masę kamieniarskich prac konserwatorskich. We wzornictwie chętnie korzysta się z inspiracji lokalnych, dlatego też rzeźba użytkowa ma tu swojski charakter, np. rzygacze mają często formę misia koali.Niezmiennie od lat bardzo popularny w kraju kangurów piaskowiec ostatnio modny jest w zastosowaniu na murki zaporowe i na elewacjach. Do wystroju wnętrz prywatni klienci coraz chętniej sięgają po marmury i granity. Widać też kamień w meblarstwie, szczególnie popularne są stoliki z blatami kamiennymi, a lokalnym smaczkiem jest snobizmem na styl wiktoriańskim - rzeźbione, profilowane nogi wykonane z drewna i piękny marmurowy blat. W cenie są narzędzia kamieniarskie produkowane w Europie, szczególnie w Niemczech, choć tutejsi kamieniarze korzystają również z wyrobów rodzimej produkcji. W powszechnym stosowaniu są technologie włoskie, niemieckie, głównie maszyny i urządzenia o światowych standardach aktualnie obowiązujących. Natomiast kleje do stosowania w kamieniarstwie to już domena producentów australijskich. Kamieniarze z tego odległego zakątka świata nie zamykają się we własnym kręgu i dlatego można ich spotkać na największych światowych targach kamieniarskich w Weronie i Norymberdze, gdzie szukają sposobu na zaistnienie w światowym obiegu branżowym.