Targi Kamień - koniec pewnej epoki

Szczegóły

Opublikowano: środa, 29, listopad 2006 15:21

Od czasu rozpoczęcia działalnoœci targów kamieniarskich organizowanych przez Geoservice Christi z Wrocławia tradycjš stało się, że sezon w polskim kamieniarstwie niejako symbolicznie kończy spotkanie na wspomnianej imprezie. Przez lata targi wypracowały swoje standardy i zwyczaje, osišgajšc formę, którš można by okreœlić jako sumę wysiłków skierowanych na zaspokojenie oczekiwań kamieniarzy i próbę przeniesienia wzorów zaobserwowanych na innych imprezach tego typu. Punkt, w którym targi Kamień znalazły się dziœ, budzi kontrowersje, oczekiwania i krytykę. Kamieniarze spotkali się we Wrocławiu na targach Kamień 2003 w dniach 13 - 16 listopada ubiegłego roku. Dedykowanš im imprezę swoim urzędem podniósł honorowy patron, wicewojewoda dolnoœlšski Ryszard Lacher, który dokonał jej uroczystego otwarcia. Liczba ponad trzystu wystawców wymagała postawienia dodatkowego pawilonu, który stanšł naprzeciwko głównego wejœcia do Hali Ludowej. Myliłby się jednak ten, kto na tej podstawie twierdziłby, że jest to wynik dobrej koniunktury. Paradoksalnie liczba polskich wystawców na ubiegłorocznej imprezie była niższa niż na poprzedniej edycji wrocławskich targów a frekwencję robiły firmy spoza kraju. Główny, najbardziej pożšdany przez wszystkich wystawców plac w samym centrum œrodku Hali Ludowej zajęły firmy włoskie, ekspediujšc polskich wystawców - na ich krajowej imprezie - na obrzeża i poza teren głównej przestrzeni wystawienniczej, czyli do kuluarów. Rozmowy na niektórych stoiskach polskich firm wskazywały na pewnš irytację formš, w jakiej zaprezentowali się Włosi, którzy, jak to komentowano, zamiast swoich znakomitych wyrobów przywieŸli tylko papier. W co niektórych wypowiedziach krajowych producentów pobrzmiewała nuta goryczy dotyczšca marnotrawstwa miejsca na taki sposób prezentowania oferty. Trudno jednak uwierzyć, że włoscy decydenci decydujšc o takiej, a nie innej formie zaprezentowania swojej oferty we Wrocławiu, nie przemy-œleli sprawy w sposób szczegółowy bšdŸ zlekceważyli polskiego klienta wyglšda na to, że na tyle oceniajš polskich kamieniarzy i z tej oceny wynika, że to, co zaprezentowali, dla nas wystarczy... Osobne miejsce na własnš ekspozycję otrzymali wystawcy z Chin stowarzyszeni w narodowym zwišzku China Star. W ich pawilonie klienteli nie brakowało przez większš częœć czasu. Na targach można było usłyszeć zresztš mnogoœć języków z różnych stron œwiata, ale dziœ to już standard. Nie bez kozery przecież nazwa tej zasłużonej dla naszego kamieniarstwa imprezy figuruje w wielu spisach rocznych imprez targowych. Podczas gdy Włosi opanowali centralny punkt hali, we wszystkich pozostałych miejscach widać było stoiska zakładów z Belgii, Niemiec, Ukrainy, Czech, Egiptu, Iranu; ba, porozmawiać można było nawet z rodowitymi Tybetańczykami, którzy co prawda nie oferowali kamienia, ale można było skorzystać z ich porad i medykamentów u nas kwalifikowanych jako œrodki medycyny naturalnej. Wœród stoisk uwagę przycišgały: zorganizowana w formie jubilerskiej galerii drogich precjozów wystawa firmy Antolini Luigi oraz bardzo oryginalna, w formie kawiarenki, której można by nadać nazwę "Pożegnanie z Afrykš", firmy Protea. Trzeba przyznać, że Andrzej Stefaniak, szef firmy Protea, potrafi wykorzystać swe pasje i naturę artysty. Osobnym tematem jest prezentacja własnej oferty przez firmę M+Q. Tu obok baru i kilku stolików pod scenkš, na której swe wysokie umiejętnoœci prezentował duet muzyków, zastosowano chwyt marketingowy, którego nie było dotšd nawet na wiodšcych imprezach kamieniarskich na œwiecie - być może wrocławska impreza była miejscem pewnego przełomu w stosowaniu metod przycišgania klientów (gapiów?), których rzeczywiœcie na tym stoisku nie brakowało. Otóż trudnišca się sprowadzaniem do Polski kamieni z różnych stron œwiata firma swe piękne kamienie odwzorowała na ciele pięknej młodej kobiety w stroju topless, dzięki czemu każdy mężczyzna chciał zobaczyć wyjštkowej urody "kamienne" wzory... Organizatorzy targów Kamień przy już tak bogatej międzynarodowej ofercie podejmujš próby upodobnienia tej imprezy do tych największych, odwiedzanych przez naszych kamieniarzy we Włoszech i Niemczech, choć oczywiœcie stosownie do posiadanych możliwoœci. Była więc podczas ostatniej edycji konferencja prasowa, jeszcze nie taka, jakiej pewnie nasi kamieniarze, by sobie życzyli (chodzi o póŸniejszy oddŸwięk w ogólnopolskich mediach - wcišż musimy się dobijać o powszechniejsze dostrzeganie aktualnej oferty kamieniarskiej), ale krok we właœciwym kierunku został uczyniony. Udało się również zorganizować seminarium poœwięcone niebagatelnym kwestiom zwišzanym z nowymi europejskimi normami kamieniarskimi oraz z procedurš oznaczania znakiem CE wyrobów z kamienia obowišzujšcymi w krajach UE, a w drugiej częœci prezentujšce możliwoœci technologiczne współczesnych zakładów kamieniarskich, przede wszystkim w zakresie płytki modularnej, która jak się wydaje, po odkryciu i docenieniu przez architektów wiele może zmienić, jeœli idzie o powszechnoœć zastosowania kamienia. Trzeba oddać Włochom z Internazionale Marmi e Macchine Carrara, a przede wszystkim Zwišzkowi Pracodawców Branży Kamieniarskiej oraz Włoskiemu Instytutowi Handlu Zagranicznego, że stanęli na wysokoœci zadania. Zainteresowani wybierajšc się na seminarium mogli uzyskać informacje z pierwszej ręki, bowiem zaproszeni goœcie byli rzeczywiœcie bardzo dobrze przygotowani, a reprezentujš przecież kraj, który wywiera zasadniczy wpływ na kształt rozwišzań prawnych w kamieniarstwie obowišzujšcych w Europie i rozwój technologii. Prelegentami byli włoska geolog Paola Blasi, zaangażowana w prace Komitetu Normalizacyjnego CEN 246, i reprezentujšcy IMM Carrara inż. arch. Marcantonio Ragone. Obserwacje dotyczšce liczby uczestników seminarium każš wycišgnšć wniosek, że ta forma nie znajduje wcišż jeszcze odpowiednio dużego zainteresowania w œrodowisku naszych kamieniarzy, a szkoda, bo niewštpliwie jest to droga na skróty do aktualnej wiedzy na tematy zawodowe. W czasie tej edycji targów niestety nie słychać było o pokazach i imprezach towarzyszšcych w siedzibach firm, co jeszcze rok wczeœniej wydatnie ubarwiało imprezę. Na Zachodzie jest to standardowa częœć każdej imprezy, bo przecież gdzie jak nie u siebie, najlepiej sprzedać swój produkt i zapewnić klientowi poczucie pewnoœci, że sprzedajšcy to solidny partner do transakcji? Zabrakło też zdecydowanego hitu imprezy w ofercie któregoœ z wystawców - opale w szklanych oprawach to co prawda miły oku widok, ale jak się one majš do póŸniejszych usług zakładów kamieniarskich na polskim rynku... Dobrze pokazali się Czesi, którzy do Wrocławia przywieŸli swojš wersję urzšdzenia waterjet do cięcia wodš kamieni i innych materiałów. Wobec wysokich cen producentów tego typu urzšdzeń na Zachodzie oferta czeska ma szansę przycišgnšć uwagę polskich klientów. Obok kwestii handlowych rozmowy na stoiskach jak i w czasie bankietu w hotelu kršżyły wokół kwestii nadchodzšcej Unii i przyszłoœci targów. Nie sš odosobnione głosy, że możliwoœci Hali Ludowej powoli przestajš wystarczać na potrzeby wcišż rosnšcych potrzeb wystawców, a poza tym wcišż brakuje odpowiednich grup odwiedzajšcych. Były też głosy niezadowolenia dotyczšce liczby zwiedzajšcych, ale jak to pokazał czas po targach, wypowiadajšcy je szefowie firm zmieniali zdanie ponieważ oddziaływanie uczestnictwa w targach ma charakter długofalowy i efekty przychodzš póŸniej. Już po raz ósmy rozstrzygnięty został konkurs wœród wystawców na najlepszy wyrób zaprezentowany na wrocławskiej imprezie. Nagrody zostały przyznane w dwóch kategoriach: I - maszyny, urzšdzenia i technologie i II wyroby z kamienia i akcesoria. Nagrody otrzymali:

kategoria I

Kategoria II

International Italmarmi z Włoch za płyty z kamienia Sodalite Royal Blue (I); Antolini Luigi za kolekcję płytek kamiennych (II); Francioni Marble za oryginalne połšczenie onyksu ze szkłem oraz atrakcyjne zaprezentowanie płyt onyksowych (III). Organizator przyznał także wyróżnienia firmom: Weha, Juma, Athena, Lechjan, Marmomacchine, Ingemar.