Koniec epoki

Zabieram głos w sprawach dla prowadzących działalność gospodarczą (w tym w zawodach budowlanych i rzemieślniczych) najważniejszych. Głównym powodem jest również zakłopotanie, jakie odczuwam widząc bezradność i brak inicjatywy organizacji przedsiębiorców wobec zmieniającej się wokół rzeczywistości. Wielu wydawało się, że kiedy zostaniemy członkami UE, w Polsce pojawią się rozwiązania sprawdzone i stosowane w Europie, a dotyczące przedsiębiorców i rzemieślników. Niestety, prawo w danym kraju stanowią parlamenty, czy to z własnej inicjatywy czy rządu. W Polsce ponadto nikt nie zabiega o dostosowanie rozwiązań dla osób podejmujących ryzyko prowadzenia działalności gospodarczej do tych znanych z Europy. A przecież jeszcze w 2001 roku wydawało się, że zmierzamy do przełomu na tym polu. Przedsiębiorcy i rzemieślnicy stawali się partnerami społecznymi dzięki przyjęciu ustawy o komisji trójstronnej, dodatkowo rzemieślnicy, dzięki znowelizowanej ustawie o rzemiośle zbliżali się do ustanowienia wymogu kwalifikacji i przynależności do organizacji samorządu gospodarczego,a w Krakowie Rada Miasta przyjęła kierunkową uchwałę w sprawie przyjęcia “Programu wspierania rozwoju przedsiębiorczości w zakresie małych i średnich przedsiębiorstw w Krakowie”. Po ponad trzech latach jasno widać, że nadzieje wtedy rozbudzone, ulotniły się. W tygodniku “Polityka” z 22.05.2004 roku w opracowaniu pt. “Nowe polskie klasy społeczne” czytamy, że “najbardziej zdeklasowaną grupą społeczną w Polsce w ostatnich latach są mali przedsiębiorcy i rzemieślnicy”. To stwierdzenie, które padło w ogólnopolskim tygodniku, przeszło niezauważone w środowiskach organizacji przedsiębiorców i rzemieślników, a jest przecież tylko potwierdzeniem zjawisk, które obserwujemy i odczuwamy prowadząc własne firmy. To opracowanie socjologów powinno być swego rodzaju dzwonkiem alarmowym dla tych, co odpowiadają za reprezentowanie przedsiębiorców. Nasuwa się pytanie, dlaczego doszło do takiej sytuacji? Odpowiedź zawiera się w stwierdzeniu braku podejmowania jakichkolwiek inicjatyw, ten swoisty błąd zaniechania dotyczy choćby działań na polu ustanowienia samorządu gospodarczego w Polsce (wzorem innych krajów UE), nie podejmowaniu kolejnej nowelizacji ustawy o rzemiośle, nie zabezpieczaniu interesów prowadzących działalność gospodarczą w Polsce w dwukrotnie zmienianej w 2002 i 2003 roku ustawie o zawodach regulowanych czy braku działań zmierzających do obniżenia kosztów pracy. Te grzechy zaniechania dla których wytłumaczeniem jest, że przecież rząd i wicepremier Hausner przygotowuje pakiet ustaw - skończyły się dotkliwą porażką, kiedy okazało się, że w przyjętej przez rząd i przesłanej do Sejmu propozycji podniesienia składki na ZUS o 6,62 mld złotych, planowane na ten cel pieniądze mają pochodzić od rzemieślników i przedsiębiorców o niewielkich dochodach i niskim zatrudnieniu. Organizacje pracodawców reprezentowane przez Radę Przedsiębiorczości “zaapelowały o pozostawienie dotychczasowych rozwiązań”, a przecież czas apeli dawno już minął, od trzech lat miało być “partnerstwo”, które skończyło się niczym. Dlaczego tak się dzieje? Być może odpowiedź na to pytanie jest kluczem do zrozumienia obecnej sytuacji. Ponieważ wiara w skuteczność naszych oddolnych ruchów społecznych, organizacji pracodawców czy innych grup nacisku uległa głębokiej korozji, stwierdzenie o braku wiary w skuteczność np. Rady Przedsiębiorczości, Związku Rzemiosła Polskiego czy Krajowej Izby Gospodarczej opiera się na założeniu że: jak długo organizacje te nie mają przełożenia na politykę są nieskuteczne i takie pozostaną “ponieważ zmiany dokonują się tylko tam, wśród polityków i poprzez polityczne decyzje państwa”. Dzisiaj wymogiem chwili jest stwierdzenie, że: obowiązkiem państwa jest wyrównanie szans, skoro państwo polskie dopuściło się głębokiej deklasacji grupy społecznej małych firm i rzemiosła, dzisiaj ma obowiązek zmiany tej tendencji, ale przecież ktoś musi się o to upomnieć i to stanowczo. Drugim wymogiem na dzisiaj są głębokie zmiany w naszych organizacjach samorządowych (izby przemysłowo-handlowe, izby rzemieślnicze, kongregacje i zrzeszenia kupieckie, organizacje pracodawców, cechy rzemieślnicze, izby gospodarcze itp., zmiany organizacyjne zmierzające do wyłonienia wspólnej reprezentacji (samorząd gospodarczy), zmiany wśród tzw. działaczy na menedżerów oraz podjęcie próby zmiany mentalności przedsiębiorców i rzemieślników zmierzające do zrozumienia, że tylko poprzez wykreowanie ze swych szeregów ludzi zdolnych przedstawić nasze racje i potrzeby na szerszym forum, gdzie zderzają się przecież różne poglądy i opinie, może zaowocować pozytywnymi zmianami. Trzecim punktem na dzisiaj jest walka o miejsce klasy średniej w polskim społeczeństwie. Skoro okazało się, że w ostatnich latach lepiej jest importować kapitał, nie wspierając rozwoju podstawy rozwiniętych społeczeństw UE i USA, to jest klasy średniej, obowiązkiem wszystkich reprezentacji przedsiębiorców powinno być podjęcie działań, które wymuszą taką organizację struktury społeczeństwa w Polsce, z jaką mamy do czynienia w nowoczesnych krajach Europy i świata, dając szansę na rozwój rodzimej przedsiębiorczości. Ponieważ dotychczasowe struktury i organizacje pracodawców nie potrafią zadbać o interesy swoich członków oraz potencjalnych uczestników samorządu gospodarczego, którzy dzisiaj prowadzą działalność gospodarczą w Polsce, uprawnione staje się stwierdzenie, że mamy do czynienia z końcem epoki, która piętnaście lat temu wyzwoliła w naszym kraju tak wielki entuzjazm i nadzieje wśród przedsiębiorców. Dzisiaj i jutro potrzebne są nowe strategie i nowe rozwiązania, które stworzą platformę przedsiębiorców, jako autentycznych partnerów, skutecznie dbających o dzisiaj zdeklasowaną grupę społeczną.Ps. Wszystkim, którzy powiedzą, że nie zauważyłem, że w polskim parlamencie uchwalono nową “ustawę o swobodzie działalności gospodarczej”, odpowiadam: organizacje samorządu gospodarczego, w których jestem członkiem, mieszą się w Krakowie na “Wolnicy” to staropolska nazwa związana ze swobodą gospodarczą, ale także z przywilejami wolnego handlu w nowym mieście, jakim był lokowany w 1335 roku przez Kazimierza Wielkiego krakowski Kazimierz. Dlatego trudno za sukces uznać coś, co już dawno temu wymyślono i wprowadzono. Również tym, którzy stwierdzą, że obniżono podatek dochodowy do 19%, odpowiadam, że regulacja ta dotyczy około 190 tysięcy większych firm, dla tych małych, których jest około trzech milionów, podniesiono podatki w różny sposób, na przykład wprowadzając z dniem 1.05.2004 roku nową ustawę o podatku VAT.

Autor jest znanym działaczem społecznym, w swoim dorobku zapisał nstp. osiągnięcia:prezes Izby Rzemieślniczej w Krakowie w latach 1997-2001,prezes Małopolskiego Forum Samorządów i Środowisk Gospodarczych w latach 1999-2001,członek Zarządu Związku Rzemiosła Polskiego w Warszawie w latach 1997-2001.

• « poprz.
• nast. »