Technipierre 2004

Liége, miasto na wschodzie Belgii, położone nad Mozš z liczbš mieszkańców sięgajšcš 590 tysięcy jest stolicš Walonii i największym oœrodkiem francuskiego obszaru językowego w kraju. Jest to duże centrum przemy-słowe, port na Mozie, a także oœrodek akademicki (uniwersytet od 1817 r.) i kulturalny. Co dwa lata staje się ono stolicš kamieniarstwa Beneluksu, którš odwiedza wielu goœci z pobliskiej Francji i Niemiec, ale słychać też głosy z Hiszpanii, Włoch, Polski i Rosji. W tym roku kamieniarze spotkali się w Liege w dniach 22-25 kwietnia. Targi Technipierre nie imponujš wielkoœciš, choć majš wymiar międzynarodowy, w tym roku ponad połowa wystawców pochodziła z zagranicy. Impreza działa od roku 1988, kiedy to odbyła się jej pierwsza edycja. Organizatorem jest miasto i organizacja kamieniarska Pierres et Marbes de Wallonie. Na imprezie Włosi pokazali przede wszystkim sprzęt, natomiast Francuzi kamień, podobnie zresztš jak gospodarze. Już od wejœcia wchodzšcych witała mikrowystawa, na którš złożyły się rozmaite zdjęcia pamištkowe, dokumenty, wyroby i narzędzia sprzed lat i te wyprodukowane całkiem niedawno. Oglšdanie tej ekspozycji mogło uœwiadomić zwiedzajšcym, jak głęboko wstecz sięgajš tradycje kamieniarskie w tym kraju. Choć centrum targowe nie poraża wielkoœciš (15 tys. mkw.), stwarza przyjemne wrażenie kameralnym nastrojem i łatwoœciš ogarnięcia prezentowanych towarów. Do słabych stron imprezy zaliczyć na pewno należy kiepskš obsługę dziennikarskš, jeżeli w ogóle jest w tym przypadku o czym mówić. Jak można było się zorientować po licznych rozmowach przeprowadzonych w czasie targów belgijski rynek jest duży, ale trudno na niego wejœć. Sprzedaje się tu dużo maszyn, stšd spora reprezentacja ich producentów, również z Holandii, która w ogóle nie ma żadnych kopalń... Uwagę zwiedzajšcych przykuwały bardzo interesujšce przykłady pomników nagrobnych, których drobnš częœć prezentujemy na stronach 120-122.

• « poprz.
• nast. »