O nagrobkach

Kończy się już piękna, polska złota jesień i nieodzownie kojarzy nam się ze świętem Wszystkich Świętych oraz Zaduszkami. W okresie tym częściej odwiedzamy cmentarze, co z kolei zmusza do refleksji, może nawet zadumy. W piękny październikowy dzień wybrałem się na spacer na pobliski cmentarz. Idąc aleją wzdłuż grobowców w starej części cmentarza podziwiałem urok detali rzeźbiarskich z precyzją wykuwanych przez dawnych kamieniarzy. Część napisów i inskrypcji była zatarta, porosła mchem, rzeźby pokryte patyną czasu, mimo to forma plastyczna urzekała swym pięknem i siłą wyrazu. Gdy przeszedłem do nowszej części cmentarza z zadumy wybiło mnie krzykliwe lastryko o monotonnych formach oraz wszechobecna bezstylowość i bylejakość. Monotonia  kształtu powoli ustępowała coraz to ciekawszym formom i zestawieniom kolorystycznym, gdy zbliżałem się do najnowszej części cmentarza. Różnorodne jednak na pozór formy nagrobków są do siebie bardzo zbliżone w ogólnym odbiorze poprzez kompilację poszczególnych detali, a także zastosowaną szybką obróbkę kamienia, który traci swą indywidualność. Spacer ten był inspiracją do powstania serii projektów nagrobków, w których starałem się ukazać różnorodność form i użytych materiałów.