Zarówno rząd, jak i firma odmawiają komentarzy w sprawie praktyk niewolniczej pracy w kamieniołomach w Radżastanie. Warunki bytowe panujące w tamtejszych zakładach są bardzo złe, mimo to chętnych do pracy nie brakuje.

Takie informacje można przeczytać w indyjskich mediach, które zajęły się tematem niewolniczej pracy przy wydobyciu piaskowca. Wyrobiska w Rajasthan przynoszą więc zarówno dobrą i złą sławę. Z jednej strony pozyskiwany tutaj kamień jest wykorzystywany przy renowacji indyjskich zabytków, niemieckich cmentarzy, brytyjskich dróg czy belgijskich centrów handlowych. Drugą stroną medalu są fatalne warunki pracy w tutejszych kamieniołomach.

Boom budowlany w Indiach i za granicą w ostatnich dziesięcioleciach rozpoczął nową falę popytu na kamień naturalny. Polityka rządu ułatwiła rozwój tego sektora, często przymykając oko na nielegalne kopalnie i kamieniołomy oraz łamanie standardów pracy w tym sektorze. Robotnicy wydobywając piaskowiec, często zapadają na różne choroby zawodowe. Pracują coraz młodsi, a ich przeciętna długość życia skraca się, a w wieku 35 – 40 roku życia pojawiają się groźne objawy gruźlicy płuc.

Ponadto stało się również tradycją, że gdy pogorszenie stanu zdrowia zmusza pracownika do przejścia na emeryturę, jego bezpośredni krewny zastępuje go, gdyż rodzina musi mieć środki do życia. Ten współczesny rodzaj niewolnictwa zapewnia tanią i długoletnią siłę roboczą. Ponieważ atutem pracodawcy są terminowe wypłaty wynagrodzeń, zwłaszcza w gotówce, które pomagają pracownikom w zaspokojeniu ich podstawowych potrzeb.

Obecnie istniejące ustawodawstwo i agencje wykonawcze pozostają nieskuteczne w zwalczaniu praktyk pracy niewolniczej w kamieniołomach piaskowca w Rajasthan. Dlatego istnieje pilna potrzeba, aby rozwijać kompleksowy mechanizm legislacyjny oraz specjalny system edukacji i wyzwolenia kamieniarzy z niewoli. Natomiast państwo powinno promować zakłady, w których zabronione jest stosowanie takich nieuczciwych praktyk.