Nowa siedziba Instytutu Badawczego Leśnictwa

Nowa siedziba Instytutu Badawczego Leśnictwa zajmuje kilkuhektarowy fragment kompleksu leśnego w Sękocinie pod Warszawą, tuż przy szosie Warszawa-Kraków. Składa się na nią kilka budynków wybudowanych w różnym okresie i park leśny stanowiący ich otoczenie. Oddany do użytkowania pod koniec 2006 roku budynek biurowo-administracyjny, połączony z oddaną przed pięcioma laty częścią laboratoryjną, stanowi zasadniczą część instytutu.

Projekt architektoniczny nowego budynku opracowany został w Biurze Projektów „PRO-Studio” z Poznania, natomiast aranżacja wnętrz pochodzi z pracowni projektowej Zdzisława Mleczaka z Międzychodu. Szczegółowa koncepcja wystroju kamieniarskiego, jego wykonawstwo i dostawa materiału należała do firmy „Wrimar” z Poznania.

Ten stosunkowo niewielki obiekt jest pięknym przykładem prac kamieniarskich, przede wszystkim ze względu na różnorodność robót i ich wysoki poziom wykonawczy. Jest również pozytywnym przykładem dobrego wykorzystania posiadanych środków – bez zbędnej rozrzutności, ale z rozwiązaniami na wysokim poziomie. Jednym ze środków obniżających koszty budowy była rezygnacja z generalnego wykonawcy - umowy na wszelkie prace budowlane zawierane były bezpośrednio pomiędzy inwestorem a wykonawcami. Takie rozwiązanie nakłada na inwestora dodatkowe obowiązki, ale za to pozwala na uzyskanie pewnych oszczędności, a poprzez bezpośredni, ciągły kontakt z wykonawcą pozwala na prowadzenie bieżących uzgodnień i kontrolę inwestorską w trakcie prac. W przypadku opisywanego obiektu rozwiązanie to sprawdziło się z dobrym efektem, a wielu osobom zaangażowanym w budowę przyniosło satysfakcję w postaci konkretnych rozwiązań zadowalających inwestora i wykonawcę.

W elewacji budynku zastosowano czerwony klinkier i jasne tynki. Główne wejście podkreślają kolumny z okładziną klinkierową i szerokie schody wraz z półkolistym podestem pokryte granitem strzegomskim o fakturze płomieniowanej. Granit ten, stanowiący wybrany, jednorodny materiał o wysokiej jakości, pochodzi z kopalni „Borów”.

We wnętrzu budynku kamień zastosowano na dużą skalę. Widoczne jest upodobanie do tego szlachetnego materiału, który obecny jest na wszystkich kondygnacjach – począwszy od piwnicy po II piętro. Z kamienia wykonano: posadzki, schody, okładziny ścian, parapety i blaty w łazienkach. Dominują odmiany o stonowanej, jasnej kolorystyce szarej i beżowej: granit Imperial White oraz wapienie Breccia Sarda.

Ogółem zużyto 1700 m² kamienia na okładziny poziome i 550 m² na okładziny ścian.

W reprezentacyjnym holu wejściowym ułożono posadzkę z dużych płyt jasnego, drobnoziarnistego granitu indyjskiego Imperial White. Płyty te o wymiarach 60x60 cm wycinano z ponumerowanych slab i umieszczano również zgodnie z położeniem w obrębie slaby tak, aby zachować ciągłość laminacji. Trzeba przyznać, że takie podejście do montażu robi wrażenie, dość powszechne jest bowiem układanie płyt wzorzystych kamieni jak popadnie, co sprawia wrażenie chaosu obniżając wrażenia estetyczne. W centrum holu umieszczono logo instytutu wycięte z ciemnozielonego granitu. Imperial White zastosowano również w posadzkach na I i II piętrze w płytkach 30x30 cm, gdzie obserwować można jego większe zróżnicowanie kolorystyczne.

Z tego samego granitu wykonano dwa ciągi schodów (główne i boczne). Dodatkową ozdobą klatek schodowych, są poręcze i słupki ze stali nierdzewnej korzystnie prezentujące się na tle jasnego kamienia. Zgodnie z zaleceniami inwestora zadbano o szczegóły wykończenia takie jak na przykład cokoliki zgodne ze spadkiem schodów (nie schodkowe) i cokoliki przy słupach wykonane z dwóch, toczonych półpierścieni, a nie z wąskich płytek ułożonych obok siebie.

Na okładziny ścienne użyto efektownego wapienia z Sardynii Breccia Sardo, w odcieniu beżowym, który ułożono w postaci polerowanych płyt na całych ścianach klatek schodowych i pasami na korytarzach. Dodatkowo zastosowano boniowanie wzbogacające efekt estetyczny.

Akcentem wyróżniającym się kolorystycznie na tle jasnych posadzek i beżowych ścian jest ciemnoczerwony gnejs Vanga Red, który wyodrębnia szyb windy. Duże, polerowane płyty zostały zamocowane kotwami – sposobem stosowanym głównie w elewacjach. Wszechobecny kamień znalazł się nawet w podłodze windy.

W pełnym rejestrze elementów kamiennych nie można pominąć łazienek, bowiem zamontowano w nich eleganckie blaty z białomlecznego, użylonego granitu Florenza White.

Piękny wystrój wnętrza budynku nie ogranicza się do elementów kamieniarskich. To również efektowne oświetlenie, dębowe parkiety, a także oryginalny element dekoracyjny zajmujący jedną ze ścian holu na pierwszym piętrze. Jest to dwubarwny obraz przedstawiający gęstwinę leśną wykonany w rzadko obecnie stosowanej technice malarskiej nazywanej sgraffito. Technika ta polega na częściowym zdrapywaniu wcześniej nałożonej warstwy dwukolorowego (najczęściej) tynku i uzyskaniu w ten sposób barwnego ornamentu.

Zadbano również o estetykę otoczenia budynku i w którym oczywiście umieszczono wiele elementów wykonanych z zastosowaniem kamienia. Przed głównym wejściem ustawiony został wielki głaz narzutowy z popiersiem Jana Teodora Hausbrandta – twórcy, organizatora i pierwszego dyrektora IBL, zamordowanego w Katyniu. Pomnik ten został odsłonięty na jubileusz 75-lecia powstania Instytutu. W pobliżu głazu zasadzono jeden z „Dębów Papieskich” i umieszczono okolicznościową tablicę kamienną.

Bezpośrednio z holu przejść można na taras znajdujący się na zapleczu budynku i dalej do leśnego ogrodu. Ozdobą tego miejsca jest efektowna fontanna wykonana z wypolerowanego czerwonego gnejsu szwedzkiego Vanga, a także szereg murków oporowych ułożonych z kostek granitu karkonoskiego. Ten średnioziarnisty, kolorowy granit o nazwie handlowej Pink Leight, jest jedną z dwóch odmian wydobywanych w kopalni koło Szklarskiej Poręby przez Izer-Granit. Zimowa spacer po zaśnieżonym ogrodzie zakończył wizytę w Instytucie Badawczym Leśnictwa.

Elżbieta Tołkanowicz

Państwowy Instytut Geologiczny