MAJSTERSZTYK Z PIASKOWCA

Jeśli ktoś chciałby zobaczyć, jak w najdoskonalszy sposób można wykorzystać piaskowiec za zarazem pięknie go odrestaurować powinien pojechać na Dolny Śląsk, a dokładnie do Lwówka Śląskiego. Tamtejszy ratusz to przykład doskonałej kamieniarki z wykorzystaniem lokalnego materiału. Gotycko renesansowy ratusz w Lwówku Śląskim to prawdziwa perła miejskiej architektury świeckiej w Polsce. Jego główna bryła została wzniesiona w latach 1500-1524 przez zgorzeleckiego architekta Wendela Rozkopfa.

Choć budowla była wielokrotnie przebudowywana jej pierwotny charakter pozostał niezmieniony i łatwo zauważyć gotyckie i renesansowe elementy budowli. Obecną formę zawdzięcza ratusz gruntownej przebudowie, która miała miejsce w pierwszych latach XX w. Prace prowadził wówczas prof. Hans Pelzing. Aktualnie od sześciu lat prowadzone są prace renowacyjne obiektu. Większość doskonałej kamieniarki, tak wewnątrz jak i na zewnątrz budynku została wyremontowana. Na odnowienie czeka dawna sala rajców miejskich, zwana salą rycerską. Tamtejsze sklepienie krzyżowo – żebrowe wykonane z piaskowca jest arcydziełem sztuki budowlanej.
Do najciekawszych zabytków sztuki kamieniarskiej wewnątrz budynku zaliczyć też należy zapewne klatkę schodową. Jej sklepienie, jak większość elementów kamiennych wewnątrz obiektu, wykonane zostało z piaskowca Żerkowice. Tuż obok na zwraca uwagę wyjątkowe średniowieczne epitafium, wykonane również z lokalnego piaskowca. Na uwagę zasługuje fakt, iż nie dość, że epitafium przedstawia parę młodych ludzi patrzących na siebie z uśmiechem i uczuciem, to jeszcze owa para trzyma się za ręce. To bardzo „odważny” zabieg rzeźbiarski ze strony średniowiecznego artysty. Takie przedstawienie młodych ludzi, zwłaszcza na epitafium uznawane było w owych czasach za co najmniej nieprzyzwoite. Epitafium znajduje się vis-a-vis wyjścia z sali ślubów. Młoda para, wychodząc z sali po uroczystości musiała „na szczęście” chwycić za splecione palce książęcej pary. Lata dotykania dłoni wykutych w piaskowcu małżonków spowodowały, iż konserwatorzy nie potrafili usunąć z nich plam, jakie spowodowała ta tradycja. Sama sala ślubów jest majstersztykiem sztuki rzeźbiarskiej w drewnie. Ściany pokrywają sceny z baśni braci Grimm, w rogach stoją pięknie zdobione szafy, a znakomite witraże i wpuszczając kolorowe światło dodają jeszcze temu miejscu baśniowego klimatu. W sali znajdują się też  się też  niezwykły instrument muzyczny: wyglądająca jak secesyjna krata harfa, na której grywano dawniej marsz Mendelsona. Niestety, nieumiejętne zespawanie kraty spowodowało, że instrument zatracił swoje właściwości.
Wśród zabytków kamieniarskich na zewnątrz budynku na uwagę zasługują rzeźby przedstawiające fragmenty codziennego życia dawnego Lwówka. Znajdziemy na nim kupców, którzy na ławach pod ratuszem sprzedawali swoje towary, przekupki z koszami jaj, rybaka ze szczupakiem w dłoniach. Oczywiście nie brakuje też różnorakich przedstawień lwa, który od wieków reprezentuje miasto. Na uwagę zasługuje też przepiękna kamieniarka okienna i mnóstwo zdobniczych detali, które powodują, że spacer wokół obiektu stanie się znakomitym doznaniem estetycznym.

Tomasz Maciejczyk